A nice sunny sunday

Een heerlijk zonnige zondag, de afgelopen paar dagen was het soms wat fris s ochtends, maar vandaag schijnt stralend de zon.
Het plan voor vandaag was eigenlijk om kano's te huren, maar aangezien ik toch echt een schijtert ben dat we of omvallen of verdwalen met de navigatiekunsten van sander zonder de tomtom, gaan we dit toch maar niet doen.
In plaats van dit gaan we een begeleide boottocht doen door dit prachtige watergebied van de everglades wat de 10,000 eilanden heet.
We ontbijten eerst rustig en nemen dan afscheid van ons zeer leuke accomodatie hier.

 We hoeven slechts 50 meter te rijden, maar we nemen gewoon de auto, jaaaa we zijn al echt amerikanen aan het worden.
en komen dan al aan bij het everglades national park. Het is behoorlijk druk op het parkeerterrein en dat verbaasd ons. We hebben toch de vroegste boot van half 10 en het is zondag, maar blijkbaar zijn er veel dagjes mensen.
Toch moeten we niet zeuren want we gaan uiteindelijk maar met 12 mensen de boot op waar er wel 60 op kunnen.
We kopen dus kaartjes en moeten dan nog even wachten. We smeren ons in met zonnebrand en anti muggenspray en zitten dan in de schaduw en kijken wat rond.
Ondertussen gaat Sander nog even uitgebreid naar de wc en komen we bijna te laat op de boot.
Maar zoals ik al zei zitten er slechts 12 mensen op de boot en die gaan gelijk in de schaduw zitten, sander noemt ze gekscherend allemaal fossielen, en wij gaan voorop de boot zitten lekker in de ochtendzon.
We varen al snel weg na ons alombekende demonstratie met het reddingsvest.
Wat een poeha toch iedere keer.
We varen de baai en kijken gespannen uit naar de diverse dieren die hopelijk met deze boottocht gaan zien. Er is gezegd dat er regelmatig dolfijnen, zeeschilpadden en manatee's gezien worden. Alledrie dieren die wij graag nog een aantal malen willen zien. Ondanks de gave manatee van gisteren.
De tocht voert door de baai en heeft diverse mangrove eilanden.
We zien veel verschillende vogels en krijgen wat uitleg hierover.

Vooral de pelikaan zien we veel en de sandwich en royalsternen.
Ook zien we een aantal maal een visarend.
Alhoewel het een heerlijk tochtje op het water is, zien we echt helemaal geen andere dieren dan vogels.
Geen vis, geen rog, geen schildpad, geen dolfijn en geen manatee.
Er wordt maar snel een foto gemaakt om de toeristen een beetje te vermaken, terwijl de kapitein hard door zoekt naar dolfijnen.

Hij legt meerdere malen uit dat het wilde dieren zijn en dat ze zich niet laten sturen, maar zijn stem klinkt toch redelijk paniekerig wanneer de vaartijd erop zit en het toch echt tijd weer is om terug te keren. Met valse hoop varen we nog terug via het kanaal waar hij ze soms ook nog ziet. Maar de teleurstelling druipt van zijn stem en van de gezichten van onze medetoeristen. Wij daarentegen zijn ook erg teleurgesteld maar lachen ons vooral rot vanwege de kapitein en de andere toeristen omdat we heerlijk in het nederlands over ze roddelen. De kapitein verteld op de terugweg niets anders dan dat dolfijnen wilde dieren zijn, ja duh, en dat ze zich niet laten sturen, dat weten we nu ook wel. Meer informatie over het gebied krijgen we niet. Het woord zeeschildpad neemt hij nog geen eens in zijn mond terwijl dit voor ons toch uiteindelijk het doel was van deze boottrip en er een garantie van 75 % werd gegeven dat we deze dieren zouden zien. Een behoorlijke domper dus. Ondanks dat lachen we ons helemaal suf aan de voorkant van de boot heerlijk in de zon.
Aangekomen in de haven durft de kapitein ook nog om een fooi te vragen, terwijl we absoluut niet tevreden over zijn klantvriendelijkheid waren, dus ook hij had pech.
We twijfelden even, maar zijn uiteindelijk toch terug gegaan naar waar we de boottocht hebben geboekt en hebben hier beklag gedaan over dat we totaal geen dieren gezien hadden en dat de informatievoorziening zeer slecht was. Na even praten komen we overeen dat we de boottocht nog een keer gratis mogen doen vandaag. Nou maar mooi niet met deze schipper, dus we besluiten niet deze boot te nemen maar de volgende, want er rouleren 2 schippers.
Dat is allemaal akkoord en we geven aan dat we de boot van half 1 gaan nemen.
In de tussentijd moeten we ons dus vermaken.
We bezoeken even het visitorscentrum wat een slap aftreksel is van de afgelopen bezoekerscentra van de everglades en big cypress. Maar toch opnieuw hier weer een vriendelijke ranger.
Hij geeft antwoord op onze vraag wat er nog meer te doen is in de buurt en geeft aan dat er een hele leuke oude tradingpost is in de buurt waar vroegere bewoners hun goederen kwamen ruilen voor andere goederen. Deze tradingpost is inmiddels geopend als museum. Het is ongeveer een kwartier rijden dus we besluiten dat te doen.
Onderweg ernaar toe zien we veel mensen vissen langs de waterkant en ook zien we veel vogels.
Daar aangekomen wil sander liever toch niet naar binnen en gaat hij liever in de omgeving beestjes zoeken en ik vind het allemaal prima.

De trading post staat op palen naast het water en herbergt allemaal oude en hele oude artikelen.
Oude blikjes met etenswaren, oud wasmiddel, oude deet, oude machines, een koelbox van coca cola.

Voor mij was het een groot plezier om er rond te lopen en ik heb er veel lol gehad met naar alles kijken.
Eenmaal buiten vind ik sander alweer snel en heeft hij weer een paar hagedissen gezien maaar helaas geen slangen.
We besluiten terug te gaan naar de everglades gebied en daar te lunchen en  te wachten op de boot.
Maar op de terugweg spot sander van ver een vliegende bal headed eagle, een amerikaanse zeearend. Dit dier hebben we nog niet goed gezien dus we rijden het een stukje achterna en proberen diverse foto's van het dier te maken. Dit lukt maar mondjesmaat.

Hij is echt net te ver weg, maar de onmiskenbare witte kop en witte staart zijn goed te herkennen. Mijn schatje wordt nog wel een vogelspotter :-)
hierna rijden we door weer naar de parkeerplaats van het welkomscentrum bij dit gedeelte van de everglades en lunchen daar in de schaduw onze gesmeerde boterhammen.
We zien dat het behoorlijk druk wordt met mensen en ook dat er nog een gehele bus uit naples aan komt. We halen snel de gratis kaartjes op en gaan dan snel vooraan staan om te wachten op de boot. HIer kom ik in gesprek met een jongedame en haar moeder die haar moeder de camera uit legt. We komen aan de praat en ze verteld dat ze journalistiek studeert en dat ze de camera van school heeft geleend. Ook houdt ze erg van fotograferen. Als ik haar door mijn camera laat kijken wordt ze heel erg enthousiast en we praten nog wat verder over ons doel hier.
We besluiten ook op de boot bij elkaar te zitten, vooral omdat ze graag goede foto's wil maken. Ik vertelde haar van de pech die we vanmorgen hadden en dat we nu ook erg vreesden. Zij stelt zich voor als veronica en verteld dat ze dus voor haar school een opdracht moet doen over de everglades.
Helemaal leuk. Ook vraagt ze me of ze me later tijdens deze tocht wat vragen mag stellen. Prima geef ik aan.
Zodra we pas 5 minuten onderweg zijn zijn sander en ik er van overtuigd dat dit al een veel betere tocht wordt dan die van vanmorgen. De kapitein is heel uitgebreid in zijn informatie over de natuur, historie en de dieren die hier leven Ook maakt hij volop grapjes.
We zien in de baai nog een roze lepelaar en vinden dat al erg bijzonder want die hadden we nog nergens gezien!
Helaaas is de foto iets te ver weg, maar ondertussen kan ik wel weer mooie foto's nemen van de andere prachtige vogels die we tegen komen.
We varen opnieuw in het gebied van de 10,000 eilanden en op een gegeven moment in het water van de golf van mexico, opnieuw zien we geen dieren, totdat ineens de kapitein en zijn hulpje roepen, dolfijn!

Die hadden de heren goed gespot, hij gaat dichterbij en legt de boot stil om ze niet weg te jagen.
Ondertussen passeren we een prachtig strand waar ook een grote witte pelikaan op zit. oMdat we de laatste dagen weer veel meer foto's hebben van bruine pelikanen maken we nu maar weer een foto van deze.

De dolfijnen zijn ondergedoken en even lijkt het erop dat dit het laatste is wat we van ze zien. Totdat we een stukje verder varen en we ze ineens van prachtig dichterbij kunnen bekijken. Het lijkt een groep te zijn van in totaal 6 a 7 dolfijnen die omstebeurt aan de oppervlakte kwamen om adem te halen.

We kunnen ze erg goed zien en genieten van het pracht gezicht op deze dieren. We blijven ruim een kwartier met ze mee varen totdat de kapitein nog even ons een toetje wil geven. De dieren staan namelijk bekend om dat ze de golven die boten maken nogal erg leuk vinden om te gebruiken om mee te spelen, zwemmen en te springen. Dus de boot geeft gas en probeert hiermee de dolfijnen te lokken.
Het lukt. Er zwemmen een paar dolfijnen mee aan de achterkant van de boeg, maar het gaat zo snel dat de foto's echt minder zijn.
Gelukkig besluit de kapitein dit kunstje nogmaals uit te halen en dan heb ik er een paar leuke bij zitten dat de dolfijnen met de boot aan het meezwemmen zijn.

Wat een bijzondere ervaring is dit. Echt geweldig om mee te maken, krijg er nu bijna weer tranen van in mijn ogen.
Opeens springt er een dolfijn veel hoger uit het water, en raad eens...... die foto heb ik!!!

Wat een waanzinnig prachtig dier en wat een geweldige sprong. En wat heerlijk dat de foto dan zo goed gelukt is.
De dieren worden het op een gegeven moment zat en de schipper besluit ook koers te zetten naar een ander gebied om hier nog te zoeken naar manatee's en zeeschildpadden.
Helaas vinden we hier beiden niet maar wel een aantal roggen zien we zwemmen. het water is niet helder genoeg om foto's te maken, maar over foto's kan ik niet klagen deze tocht.
We varen terug naar de haven terwijl Veronica mij interviewt voor haar artikel over de everglades.
Wel stel ik haar de vraag waarom ze niet het andere gedeelte van de everglades heeft gekozen wat vlakbij haar woonplaats miami lag. Hierop antwoorde ze dat ze wel kon liegen, maar dat ze zich niet zo goed had voorbereid op de everglades en dus ook helemaal niet wist dat er een gedeelte van de everglades wat te bezoeken was, aan de kant van miami lag..
Hier hebben sander en ik later nog hartelijk om gelachen, maar natuurlijk wel erg jammer voor haar, vooral omdat we dan een veel mooier gebied van de everglades vonden. Hier echter hebben we natuurlijk de dolfijnen geweldig gezien.
We nemen afscheid dat we elkaar op facebook nog zullen zien en wensen haar veel succes met haar artikel.
Na de boottocht gaan we nu vertellen aan het informatiecentrum dat we een waanzinnige tocht hebben gehad met heel veel informatie en met dolfijnen gezien. Ook tevredenheid mag gezegd worden en de kapitein hebben we een behoorlijke fooi gegeven omdat we ook zo tevreden waren.
We nemen nu definitief afscheid van everglades city en komen misschien nog hierheen terug voor een kanotocht. Als ik mijn angst overwin.
We rijden richting naples en weten inmiddels van de ranger dat er nog 2 trails zijn die door big cypress heen gaan en dat er nog een ander state park vlakbij in de buurt ligt want collier seminole state park heet.
We doen eerst een stukje van het ene looppad en zien daar weer voordat we het pad opgaan al een zeer grote alligator aan de kant liggen in het water waar we zo langs moeten.

Dat begint al goed en het beloofd wat.
We lopen een prachtig begroeid pad waar helaas al wel veel mensen lopen en wat zijn mensen toch luidruchtig!
Maar het weerhoudt ons er niet van om een mooie schildpad te spotten.

Heerlijk van de zon aan het genieten.
We lopen over de boardwalk weer door een praachtig mangrove gebied maar kunnen er niet volledig van genieten, want opnieuw zijn hier veel mensen die lawaai maken.
Wanneer we uiteindelijk bij het uitkijkpunt staan en daar staat een man uitgebired over google te praten wordt het sander te veel en vraagt hij toch echt even om stilte voor de natuur.
De man houdt direct zijn mond en het is een verademing de rust en stilte.
Mensen genieten hier trouwens van een alligator die ver weg ligt, maar dat snappen we niet helemaal, want er lag er vooraan de weg een recht voor onze neus.
We lopen terug en zien helaas niets anders meer.
Wel spotten we nog een jonge alligator. Deze ligt ook vlakbij het begin en was makkelijk tte missen.
Wat een lieve en mooie dieren zijn het toch.

We kunnen er wel uren naar kijken.
Maar inmiddels is het al 4 uur en besluiten we toch heel veel behoefte hebben aan een verfrissende duik in het zwembad na alle klammigheid van vandaag.
We besluiten de 2 paden te skippen en door te rijden naar ons hotel in Naples.
DIt hotel is een half uur rijden van waar we nu zijn.
Het verkeer rijdt lekker door en met enig gezoek komen we aan in het Red Roof Inn waar we heerlijk 3 nachten verblijven.
Ook hier gaat het inchecken heel soepel en krijgen we al vlug de sleutel voor onze kamer. 

Wat een heerlijk brede en mooie kamer hebben we weer, en ja we slapen opnieuw in aparte bedden. Slaapt heerlijk zo apart.
HAAHHHAHHAH
We gooien letterlijk alles neer in onze kamer, pakken de zwemkleding en nemen een duik in het zwembad.
Het water is licht verwarmd wat het echt heerlijk maakt.
We trekken een paar baantjes en dan wil ik toch echt ook even het bubbelbad uitproberen.
OHHHHH echt heerlijk warm.

Dat is echt genieten. Sander vond het trouwens wel erg wennen dat hete water...
Na deze duik besluiten we in het centrum wat te gaan eten.
Voor Sander is het de eerste keer in Naples en hij geniet van de mooie cultuur die hier heerst. Het is een beetje de rich en de famous hier. Het centrum is prachtig verlicht met lichtbollen en lichtsnoeren.
We vinden makkelijk een parkeerplek en het is gratis parkeren hier. MOOI
We lopen over de winkelstraat en zien diverse dure restaurants die niet voor ons budget zijn gemaakt. Totdat we een kleine italiaanse bistro tegen het lijf lopen.
We zien de prijzen en het eten en besluiten dat dit ons restaurant voor vanavond wordt.
We bestellen lekker wat te drinken en sander zit al meteen aan zijn eerste biertje van deze vakantie. Het zal tijd worden.

Hierna hebben we een goed voorafje en prima hoofdgerechten, beide pasta gerechten. OOk verwennen we onszelf met een tiramisu en een cheesecake als toetje.
Als we de rekening vragen wacht ons echter een onaangename verrassing.
De fooi is er al bijgerekend. en dat is maar liefst 12 dollar.
Maar dat vinden we toch wel erg veel op een bedrag van 60 dollar voor het eten.
We willen er niet moeilijk over doen, maar wanneer sander gaat betalen meld hij dit wel aan de ober dat hij dit toch wel een beetje erg hoog bedrag vind en dat wij graag zelf willen bepalen hoeveel fooi iemand krijgt.
Hier volgt een discussie waarbij de eigenaar van het restaurant er ook bij komt staan en die verbaasd is over de praktijken van zijn obers. Hij wordt boos op de ober en laat hem de fooi aan sander terug betalen, omdat dit al reeeds betaald was.
De ober doet dit maar is hierna zo brutaal om te vragen wat er nou mis was met zijn service.
We hebben het geprobeerd uit te leggen, maar dit wilde er niet in.
Toch een beetje een nare nasmaak van dit heerlijke avondje.
We besluiten het los te laten en nog even naar het strand te rijden wat aan het einde van de winkelstraat is.
Het is een zwoele avond en het is stil op het strand.
Ook rijden we nog even naar de pier en hier is het al wat drukker.
We genieten van de prachtige sterrenhemel en luisteren naar de zee.
Na een half uur gaan we terug naar het hotel waar we wat internet dingen doen en daarna snel gaan slapen. We besluiten morgen toch nog eerst naar een natuurpark te gaan en daarna pas het strand en het zwembad te doen. wel wordt het morgenmiddag wat bewolkt en eventueel een regenbui dus wellicht moeten onze plannen aangepast worden, maar dat zien we morgen wel.