Eerste echte dag van de everglades, dag 9 florida, donderdag.

JAAAA vandaag gaan we dan eindelijk naar de Everglades.

We hebben gisteren een plan gemaakt en besloten om vandaag eerst naar de kant van Flamingo op te rijden. Dit is het meest ver uit de buurt van hier en dan kunnen we zo onze weg terugwerken naar Homestead, het plaatsje waar we nu verblijven.

We staan opnieuw vroeg op en hebben redelijk geslapen. Half 8 zitten we aan het ontbijt, wat Sander in de eerste instantie niet bliefde, maar daarna toch wel zin in had. Echter zijn buik zit deze vakantie niet mee dus hij eet bijna niets en ik eet mijn buikje rond aan lekkere wafels, yogurt en fruit.

Wat een goed ontbijt om de dag mee te beginnen.

We hebben broodjes mee voor vanmiddag en gaan op pad. De weg naar de everglades is makkelijkt e vinden door de vele borden die dit aangeven. Eenmaal in het park dachten we mooi gebruik te maken van de state parken jaarpas die we op de keys hebben aangeschaft, maar dat ging mooi niet op. De everglades is namelijk een nationaal park wat dus niet onder state park valt. Gelukkig hebben ook zij een jaarpas en besluiten we deze aan te schaffen omdat dit voordeliger is dan steeds een losse entree te betalen.  We worden dus nu ok de eigenaar van een jaarpas voor de everglades. Klinkt best cool toch?

We gaan op weg naar Flamingo wat een gebied is dat helemaal aan de achterkant van deze kant van het park ligt. Dit gebied staat bekend om zijn krokodillen, wat dus andere dieren zijn dan alligators. Krokodillen zijn zeldzaam hier in florida dus het lijkt ons beiden geweldig om deze te kunnen zien.

Het is een pittige tocht door een prachtig landschap over een goede weg. Echter stoppen we zo nu en dan bij een aantal walking trails om even de benen te strekken en alvast wat dieren te spotten. 

Opnieuw zijn we hier weer in mooie natuurgebieden en spotten we volop gieren maar vooral ook een bijzondere roofvogel. Wie kan ons vertellen wat het is?

Het volgende pad is vooral erg begroeid en we zien afgezien van de roofvogel niets anders.

We rijden door naar Flamingo wat een grote openlucht parkeerplaats heeft en een haventje. Bij het haventje is een soort winkel waar je boottochten kan afspreken of kano's kan huren. We besluiten een boottocht te doen om de krokodillen te kunnen spotten. We kopen om het wachten te doden 2 leuke geplastificeerde sheets waarop de slangen en schilpadden van florida te zien zijn en natuurlijk een kopje koffie van douwe egberts.... Smaakte trouwens nergens naar..

Tijdens het wachten zien we de boot en komen daar slechts 2 mensen vanaf. Dit blijken belgen te zijn. Zij vertellen dat er een garantie is om krokodillen te zien maar dat ze verder weinig gezien hebben. Wij zijn al blij met dat we zeker krokodillen gaan zien en praten nog even gezellig met deze mensen. Ze blijken jaarlijks in Florida te komen om de winter te  ontvluchten en zijn slechts 6 maanden in een jaar in Belgie.

Op dat moment moet onze boot toch echt gaan varen en nemen we afscheid van deze leuke mensen.  Wat zijn sommige ontmoetingen toch bijzonder.

Aan boord zijn we met slechts 6 mensen waaronder wij 2. Er wordt dus niet door een luide microfoon gesproken maar rustig door de gids die van alles verteld wat we zien. We beginnen met de inmiddels bekende demonstratie van hoe een zwemvest werkt waarna we op weg mogen. We varen nog geen paar minuten of we zien onze eerste krokodil al. Yess wat een grote en een bijzonder dier. Het verschil zit in de kleur van het dier ten opzichte van een alligator en de snuit is wat spitser ten opzichte van de alligator. Deze dieren kunnen alleen in zout of brak water leven en niet in zoet. Daarom is dit een van de weinig plekken waar we ze kunnen zien.

Even verder ligt er nog een. Het is hier echt een krokodillenparadijs. En verder nog een, met een alligator die er vlakbij ligt op het land.

Wat bijzonder !!!!

We zien verder ook nog een baby alligator en een baby krokodil! Echt jonkies die net dit jaar geboren zijn. 

Ook spotten we een visarend met zijn prooi en zie ik nog snel een manatee, helaas zonder foto....

We varen heerlijk over een riviertje en komen later ook nog bij een groter meer. Hier zouden ook dolfijnen en schildpadden kunnen zitten, maar helaas zien we niet. Ook vinden we geen stierhaaien die hier ook in grote getalen moeten zitten. 

Wel is er tijd voor een leuke foto van ons twee.

 

We varen terug en zien op de weg terug nog iets ontzettend bijzonders. Namelijk een zwemmende diamondback rattlesnake!!! Wow, dat is echt helemaal geweldig, vooral voor Sander. We kunnen het dier goed bekijken en hebben gelukkig ook redelijke foto's. 

 

Een meer dan geslaagd tochtje en we geven dan ook een leuke fooi aan de schipper en onze gids. Ook horen we dat ze op dit moment veel vacatures open hebben en vinden we dit interessant om te weten.

Het is inmiddels 12 uur en we halen even een ijsje en genieten van dit ijsje heerlijk in de schaduw. Het is behoorlijk warm en we besluiten naast de ijsjes ook mijn eerste pin te kopen van de everglades!!

 

Hierna rijden we wat rond en besluiten we het pad hier vlakbij te willen lopen, wat langs het water langs alle krokodillen loopt.

Het is een moeilijk bereikbaar pad maar eenmaal daar lopend is het goed begaanbaar. We lopen langs de waterkant en houden onze ogen goed open voor slangen, schildpadden en krokodillen en alligators maar zien helaas geen van deze. We lopen ongeveer een uurtje op dit pad en worden helemaal gek van de muggen en de steekvliegen. Ondanks de grote hoeveelheden reppellant die we opspuiten.  Wel zien we nog een prachtige roofvogel die net voor ons een slang heeft gevangen. De vogel zit op een tak en geeft ons een goede kijk op zijn prooi.

 

Na hier even naar gekeken te hebben besluiten we weer terug te lopen naar de auto.

We doen op de terugweg nog wat paden aan en stoppen ook bij een grote vijver waar heel veel vogels zitten. Hier zitten ook een aantal invasive species. 

Namelijk de heilige ibis vogel. Die hier niet thuis hoort. Het verhaal zit dat deze dieren zijn vrijgelaten door zoo's of mensen die bepaalde dieren als huisdier hadden en vervolgens in de natuur vrij laten omdat ze niet meer voor ze kunnen zorgen of niet meer willen. Dit probleem is groot in de everglades want deze dieren verspreiden zich. Het gaat onder andere om veel vissoorten , een aantal vogels, de python, boa's, de leguanen en ook kameleons. We hebben zelfs vanmiddag een afspraak met iemand die teju's vangt. Maar voordat het zo ver is gaan we eerst nog een pad lopen wat we eigenlijk voor morgen op de planning hadden staan, namelijk het anhingha pad. Dit is een pad aan het begin van het park waar je zo gezegd veel alligators, slangen en schildpadden kan zien.

We komen na een half uur rijden aan bij dit pad en zien dat het erg druk is. Maar ondanks de drukte zien we meteen al een grote alligator vlakbij. Ook zien we veel vogels, zoals de bekende anhingha vogel, waar het pad naar vernoemd is. Dit is wel een prachtige vogel. 

Ook spot ik een kleine alligator in het water waar sander direct mijn spotkunsten om roemt. 

Na deze alligator lopen we verder en lopen we verder over een stukje boardwalk, een pad over het water. We kijken geïnteresseerd maar vinden maar weinig. Wel zien we een stukje verder een schildpad op het land. Hij ligt heerlijk de zon te genieten zodat wij deze even goed kunnen fotograferen. 

We zien zoveel mooie gebieden en genieten er echt op en top van. Na de schildpad zien we ook nog 2 gators en diverse vogels. En net als we van het pad willen weglopen ontdekt Sander nog een waterschildpad. Heel cool. Wat een grote en wat een schitterend dier is dit.

We moeten ons haasten want we hebben om 4 uur een afspraak en moeten eerst naar het hotel voor wifi voor het adres van de man. En het inmiddels kwart voor 4.

Binnen 20 minuten rijd ik naar het hotel en checken we snel onze mail. Ja de meneer  heeft teruggemaild. Snel kleden we ons om en mail ik snel terug dat we iets later zijn. Het is gelukkig niet ver, dus we gaan snel op pad. We hebben beiden een hekel aan te laat komen op afspraken, dus vinden dit eigenlijk verschrikkelijk maar er is niets aan te doen.

We rijden door de shabby buurten van Homestead en het ziet er redelijk ghetto uit.

We komen al snel bij het huis van de man aan en zien een vriendelijke grijze man spreken met een mevrouw en een grote hond erbij. We maken kennis met  Rodney Irwin en hij neemt afscheid van de mevrouw.

We gaan samen met hem en de hond naar binnen en hij excuseert zich voor de rommel. Wat we verder zien is echt met geen pen te beschrijven. Overal ligt rotzooi, troep, bewaar spullen, oud ijzer en achter het huis staan 2 grote zeecontainers met daarin een verassing. Rodney verteld ons alles over zijn werk met teju's en dat hij ze vangt maar vooral ook wat hij er verder mee doet. Hij krijgt niets voor zijn werk met de teju's van de regering, ondanks dat het hele schadelijks dieren voor het ecosysteem hier zijn omdat het uitheemse dieren zijn die hier niet horen. Ze vernielen het ecosysteem hier en zijn schadelijker dan welke invasive species ook, omdat ze veel eieren eten en ze regelmatig moeten eten.

We begrijpen beiden niet hoe deze man geen subsidie kan krijgen voor het goede werk wat hij doet, maar om toch de kosten te dekken verkoopt hij nu de teju's die hij vangt want hij kan het niet over zijn hart verkrijgen dat hij ze moet doden.
Hij heeft er inmiddels 200 op een terrein leven, 80 bij zijn huis en 120 elders.

Deze 80 teju's zitten dus in die zeecontainers in gebouwde hokken waar ze allemaal opgekropt bij elkaar liggen. Ze hebben volop de ruimte maar geven toch de preferentie van bij elkaar liggen.

Hij laat er een paar zien en laat het verblijf zien, en verteld ondertussen over zijn werkzaamheden.

Hierna neemt hij ons mee in een gedeelte  van zijn dagelijkse werk namelijk het nalopen van de vallen die hij heeft gezet. 

We mogen bij hem in de truck en tot onze blijdschap gaat de hond ook mee. Ik bied vrijwillig aan om naast de hond op de achterbank te zitten. De truck is een kopie van de omgeving van Rodney's huis. Overal liggen lege eierdozen, en andere artikelen waar ik niet helemaal het nut van zie, maar wie weet komt dit nog. 

Onder het rijden verteld Rodney over zijn dagelijks werk en over zijn geschiedenis. we mogen hem alles vragen en wel graag veelal off the record. 

Hij houdt namelijk niet erg van de nationale wildlife organisaties. 

We rijden in een truck dwars door de bush bush heen en echt door het oerwoud. We rijden over planten en we zien hoe moeilijk het is om zijn vallen te bereiken. Hij verteld dat het nu niet echt het seizoen voor teju;s is en dat hij ook niet verwacht dat er een dier in een val zit. 

We treffen eenmaal een val aan waar een dier in zit, maar dit blijkt een vogel te zijn. Deze wordt vrijgelaten en in iedere val wordt een vers ei gelegd om de teju te lokken. Teju's houden van hoog gras en begroeiing en dit is dan ook precies de plek waar Rodney zijn vallen heeeft staan. 

 

Na deze spannende tocht gaan we naar een andere opslag waar Rodney de dieren houdt. Hier heeft hij ongeveer 120 teju's. Hij fokt ook met ze en laat ons trots de prachtige hagedissen zien. 

Er is zelfs een speciaal dier met een bepaald gen waardoor het een oranje buik heeft, dit heet een fire belly. Deze zijn ook erg populair en wat populair is betekent voor Rodney inkomsten. 

 

Wat hij weer uitgeeft aan de dieren want deze dieren eten ongeveer 40 kilo vlees en 40 kilo groente en fruit per week. Als hij dat allemaal zelf moet opbrengen, kun je je dat voorstellen. 

We hadden ook absoluut niet het idee dat hij perse de dieren wilde verkopen voor inkomsten, maar zagen het dat deze man dit uit noodzaak moet doen om inkomsten te krijgen want hij krijgt geen ondersteuning van de staat, terwijl hij juist dit goede werk doet. Ook wil hij de dieren niet afmaken, dus dat vonden we erg bewonderingswaardig. 

Dat Rodney niet iemand is die erg handig is horen we later van de verhalen die hij verteld dat hij door meerdere dieren is gebeten in 1 jaar. Zijn gezondheid laat hem in de steek en de vraag is hoe lang hij dit werk nog kan doen. 

Na dit besluiten we terug te keren naar onze eigen auto bij het huis van Rodney en nemen we afscheid. We bedanken hem uitvoerig en beloven in contact te blijven. 

We besluiten direct terug naar het hotel te gaan en daar eerst te gaan douchen want we voelen ons niet echt fris na zo'n dag. 

Na het douchen gaan we heerlijk naast het hotel bij Denny's eten. Het eten is hier simpel, maar goedkoop en lekker en je krijgt echt waar voor je geld. 

We genieten van de burgers en als toetje een mega bananensplit!

Na het eten volgen we het plan dat we graag een night drive willen doen. We hadden gehoord van de gids van vanmorgen dat dit mogelijk was en het lijkt ons wel erg stoer om een night drive in de everglades te doen.

We komen in het park aan en de entree is verlaten, maar we kunnen wel naar binnen. het is overal natuurlijk erg donker aangezien er geen lantaarns zijn. Het is er stil op de weg en ik kan voortdurend met groot licht rijden. 

We besluiten eerst het gedeelte van palm  in te gaan, waar we vanmiddag ook waren. We wilden daar mogelijk wat gaan lopen totdat we daar aankwamen en zagen dat er al een andere auto stond. Dus.... Dat gaan we mooi niet doen. We rijden verder en pakken een aantal zijwegen waarop we weinig zien behalve diverse padden. 

 Op een gegeven moment zijn er zoveel dat ik ze niet meer kan ontwijken en het kan echt niet anders dan dat er een paar onder de autobanden terecht zijn gekomen tot mijn spijt. Ze sprongen zelfs tegen de auto.
Toen we bijna de moed wilden opgeven steekt er een groot dier op de grote weg net over. Het blijkt een oppossum te zijn. WOW!!! dit dier heb ik nog nooit gezien. Wat geweldig. Het is een zeer onduidelijke foto maar het is gelukt om er iets van de maken voordat hij wegsnelde.

Na de nightdrive, die inmiddels tot half 11 duurde wilden we nog naar de Walmart. Wat een zeer grote supermarkt is maar oko diverse andere dingen heeft dan een supermarkt. Ik was hier natuurlijk al gisteren geweest en wilde sander alles even laten zien. Dat even werd weer ruim een half uur en we waren doodop na alles bekijken. We kopen nog snel brood voor de komende dagen en drinken, aangezien ik weet dat everglades city in de middle of nowhere ligt en supermarkt schaars is en anders zeer duur. Dus we slaan flink in en stappen om half 12 vermoeid ons bed in. Te vermoeid om het blog te schrijven.