Dag 13, geschreven door sander

De dag van het ongeluksgetal en uitgerekend ik, Sander, mag voor deze dag het verhaal voor het blog schrijven.  2 redenen kreeg ik op van Rebecca. Reden 1: dan schrijf jij ook eens wat. Reden 2: jij bent het meest op pad geweest. Dat laatste klopt wel en okee, reden 1 klopt ook wel. Note voor iedereen die dit leest: Ik leef in Florida volgens 2 regels richting Rebecca. Regel 1: Rebecca heeft altijd gelijk. Regel 2: als Rebecca geen gelijk heeft, treedt automatisch regel 1 in werking. Oftewel, hier zit ik dus het blog van dag 13 te tikken.

We zouden een rustige dag hebben maar iedereen die de blogs van de afgelopen dagen heeft gelezen, heeft vast gelezen dat ik nog niet zo gelukkig (lees: verre van tevreden) ben qua het vinden van slangen. Dus een echte dag, dat zou ik niet trekken.

We besloten naar Collier Seminola State Park te gaan. Hier zouden een aantal trails om te lopen zijn en ik had weer eens ergens gelezen dat er slangen gespot zouden zijn. De dag ervoor zouden we hier al langsgaan maar toen was er geen tijd voor.

Ow ja, vergeet ik het weer de dag begon met ontbijten bij Ihop. Ja sorry, ik moet dit uitgebreide bloggen nog beetje leren. De Ihop zat voor ons hotel dus Rebecca wilde daar eerst eten. Dat was ook de voorwaarde dat ze in ieder geval mee zou gaan. Anyway, Rebecca at een pannenkoek met aardbeien en banaan (dat had ze eerder een x ook al) en ik een brood, ei en wat fruit.

Okee, terug naar Collier Seminola State Park. We hadden afgesproken dat Rebecca lekker daar haar blog zou schrijven en ik zou weer op zoek gaan naar wildlife. Beiden tevreden! Rebecca moest tenslotte nog heeeel wat dagen schrijven inhalen en ik nog heeeeel wat dagen inhalen van weinig dieren spotten (te weinig in mijn eigen ogen dan).

Bewapend met haak, ingesmeerd met zonnecreme en anti muggenspray ik een eerste bospad ingelopen om er tenslotte snel achter te komen dat die spray niet tegen alle insecten werkt. Niet tegen steekvliegen, ook wel bekend als daas, namelijk. Het zijn diezelfde insecten waarover Rebecca eerder al schreef (en ze toen bijna gillend wegrende). Logisch, want die steken zijn vreselijk en ik heb ze eerder gehad en daar is een muggenbult een verademing bij. Daarnaast word je ook gek van het gezoem, en ze vinden het vooral gezellig rond de oren waardoor je het gevoel krijgt dat je naast een helicopter staat. Hoe dan ook, ondanks dat ik alleen liep, hoefde ik me niet eenzaam te voelen want elke 5 minuten werd ik wel vergezeld door zo'n steekvlieg.

Na een paar minuten hoor ik het eerste geritsel in het struikgewas, niet klinkend als een hagedis. Ik zie nog net een slang in de planten hangen die naar beneden kruipt en kan nog een foto maken. Balen, weer zo'n black racer! Maar ook, slang is slang en ook deze slang is beter dan geen slang. Weer 5 minuten later kijk ik heen en weer de bosjes in. Tip voor mezelf: kijk ook vooral gewoon recht voor je op het looppad. Wat inderdaad, daar lag wederom een black racer heerlijk te zonnen en toen ik dichtbij kwam en pas op het laatste moment voor me keek zag ik hem de bosjes in glijden. Positief: er zitten hier in ieder geval slangen! Helaas loopt het pad dood en moet ik weer terug. Op de terugweg kom ik nog een man tegen met een vlindernet. Ik bedenk me nog hoe dom dat eruit ziet en kijk dan naar mezelf met me slangenhaak.... Verschil is wel, ik vang de slangen niet.

Ik loop later nog een ander pad in en ook hier eenzelfde slang die wegschiet, gelukkig kan ik nog net een foto maken.

 Ook dit pad loopt uiteindelijk dood. Als laatste loop ik hier nog een over een boardwalk, maar hier vind ik niets interessant. Wel een mooi pad en dito, maar ja, daar kwam ik even niet voor.

Later bij Rebecca aangekomen vertel ik mijn ervaringen aan haar. Zij vertelt dat een ranger de man met het vlindernet heeft aangesproken en weggestuurd. Vervolgens besluiten we in de buurt nog een ander pad te lopen. Nou ja, ik loop en Rebecca gaat verder met dit blog.

Dit pad is schitterend gebied, een ruim looppad, met aan de ene kant bos en de andere kant water een veel zonplekken. Uitstekend gebied voor reptielen en andere dieren lijkt mij. Echter, behalve een grote roofvogel vind ik hier niets interessants. 

Behalve een bordje waarop staat dat je niet alleen daar moet gaan lopen voor het geval je aangevallen wordt door een Florida-panter, zoals ze hier een poema noemen. Yeah right, alsof dat gebeurt... Niet dus. Wel is het loeiheet en ben ik op en op een  bepaald moment het zo beu dat ik terugga.

Rebecca en ik besluiten naar het strand te gaan in Naples. Eerst langs het hotel spullen pakken, waarvan zij vindt dat ik dit weer veel te sloom doe en hup naar Naples. Voor 1,5 dollar per uur direct aan strand parkeren, super! We dumpen onze spullen naast de pier, zodat ik wat schaduw heb voor later en lopen even de pier op. 

Schitterend uitzicht en leuk om mensen daar te zien vissen. 

We zien dat de vogels er echter beter in zijn, want sterns gaan in duikvlucht naar beneden en vangen dan een visje en de pelikanen doen het nog beter en knallen vooruit, nemen een hap water met vis ( we zien zelfs de visjes spartelen in hun bek door hun keelzak) en vervolgens slikken zij de vissen door.

 En de vissers maar met hun hengels zien aanmodderen. We zien ook nog een dolfijn zwemmen, wow hier gewoon vanaf de pier, en  eten nog even heerlijk een hotdog. 

Vervolgens gaan we naar het strand.Natuurlijk wil ik gelijk de zee in, dus rennen maar. Altijd duurt het even voordat ik er aan gewend ben, maar het water is heerlijk. Rebecca blijft nog even op het strand liggen. Ik blijf er lekker lang in en het valt me op dat het zo rustig is waar ik in zee zit. Uberhaupt zijn er weinig mensen in zee. Als ik de zee uitga, zie ik op de pier een bord dat je niet mag zwemmen op 150 feet van de pier. Ah, vandaar dat het zo rustig was. Nou ja, ik weet nog steeds niet hoeveel een feet is en bovendien, ik zwom niet, want zo diep was het water niet ;) 

Rebecca komt ook nog even langs om foto's te maken van mij in het water en van een mooie schelp die ik daar vond, waar helaas nog een beestje in blijkt te zitten 

Ook Rebecca gaat met haar benen in het water en ik besluit daarna langs het strand te lopen om wat schelpen te zoeken. Een paar leuke vind ik en hierna ga ik terug naar Rebecca.

 De zon is inmiddels verscholen achter de wolken en we vertrekken weer richting ons hotel om daar nog even een heerlijke duik in het zwembad te nemen. En vooral Rebecca, die weer gaat genieten van het bubbelbad. Ondertussen hebben we de was gedaan. Uh we, daarmee bedoel ik dat ik ook de was bracht en toen het zwembad inging en Rebecca later volgde.

Na het eten bij McDonalds, lekker makkelijk, gaan we naar de Walmart. We gaan puur voor brood en drinken. Gek genoeg is een half uur later bij de kassa ons winkelwagentje ook met allerlei andere dingen gevuld.

 Okee, een trui voor mezelf, maar ook een slaapshirt voor Rebecca met Olaf (die sneeuwpop van Frozen) en ook deken van Olaf. Ik begin te denken dat Rebecca iets met Olaf heeft aangezien ze in Miami ook al een knuffel van Olaf van me kreeg. Ik zag ook weer veel leuke dingen van Transformers en Minions, maar behalve de trui met minions weet ik me deze keer te beheersen (onder het motto: ik kan het altijd later nog kopen ;)

We besluiten terug te gaan naar ons hotel en dan is ook onze was droog. Heerlijk!!! Eindelijk weer allemaal frisse kleren. Op de foto's is te zien hoe wij deze schone kleren weer verschillend inpakken. Rebecca doet dat moeilijk, ik makkelijk, maar Rebecca zal er wel weer een andere omschrijving aan geven.  

 We gaan vervolgens nog even op internet om plannen te maken voor de komende dagen en dan is het alweer bedtijd.

End of story dag 13 geschreven door Sander

PS: Mochten mensen vaker een blog willen lezen geschreven door mij, dan kunnen ze hiervoor schriftelijk een verzoek indienen. (wat overigens geen garantie geeft op dat ik nogmaals ga schrijven, uberhaupt dat ik antwoord... ben namelijk op vakantie! ;)